Prostitutie is een beleidsveld dat voortdurend leidt tot felle ideologische discussies. De sector is vatbaar voor ernstige misstanden, zoals mensenhandel. Vrouwen en mannen worden regelmatig misleid over het werk en de inkomsten. De geregistreerde aantallen slachtoffers van mensenhandel vertonen jaarlijks een stijgende lijn, tot1711 in2012, tegenover424 in2005. Dit is natuurlijk het topje van de ijsberg, want de meeste slachtoffers durven geen aangifte te doen.

Minister Opstelten meende dat mensenhandel zou worden voorkomen door onder meer een registratieplicht voor prostituees en een ‘vergewisplicht’ voor klanten in te stellen. Beide voorstellen zijn onlangs in de Eerste Kamer gesneuveld. In Alkmaar, Den Haag en Eindhoven werden met groot machtsvertoon raamprostitutiebuurten schoongeveegd. Amsterdam kocht in de strijd tegen mensenhandel seksondernemers op de Wallen voor tientallen miljoenen uit, Alkmaar sloot een deel van de prostitutieramen en nu heeft Utrecht dan op 25 juli jl. de vergunningen van de exploitanten in de raamprostitutie niet verlengd, waardoor de ramen voorlopig gesloten zijn.

In zijn verkiezingscampagne heeft Wolfsen steeds het belang van veiligheid en openbare orde in Utrecht benadrukt. Hij zegt niet tegen prostitutie te zijn ,,zolang het maar in alle veiligheid gebeurt”. Van een goed bestuurder mag worden verwacht dat hij vervolgens veiligheid biedt en oog heeft voor potentiële slachtoffers van mensenhandel. Utrecht heeft steeds een vooruitstrevende rol willen spelen in de regulering van de prostitutie. Men heeft lokaal een registratieplicht voor raamprostituees ingesteld. Mogelijke slachtoffers van mensenhandel zouden daarmee vroegtijdig in beeld worden gebracht. Uit eigen waarneming blijkt echter dat veel vrouwen zich onder dwang van een pooier in Utrecht hebben geregistreerd, en dat veel zelfstandig werkende vrouwen door de nieuwe maatregel zijn vertrokken van het Zandpad. Hetgeen tot een aanzuigende werking leidde voor nieuwe potentiële slachtoffers.

Was er dan echt sprake van zoveel mensenhandel op het Zandpad en in de Hardebollenstraat? Helaas wel. Je zag op veel plaatsen pooiers staan, die de vrouwen in de gaten hielden. Na alle media aandacht werden de vrouwen niet meer óp het Zandpad afgezet, maar 100 meter verderop. Pooiers lezen immers ook de krant.

Uiteraard kunnen dergelijke misstanden niet getolereerd worden. Maar de wijze waarop de zaak nu is aangepakt getuigt van een weinig vooruitstrevende blik.

De gemeente had over de gevolgen van de sluiting van de ramen moeten nadenken vóórdat de maatregel van kracht werd. Er wordt nu naar een nieuwe exploitant gewezen. Hij zal de klus wel op een transparante manier klaren. Maar wie zegt dat hij niet in dezelfde fuik zal lopen als andere exploitanten? Momenteel wordt gewerkt aan een ‘modelcontract’ voor nieuwe exploitanten. Laten we hopen dat de gemeente daar vrouwen uit het vak en experts bij betrekt, zodat een herhaling van zetten voorkomen kan worden.

De gemeente had in zijn vooruitstrevende rol zélf de exploitatie en het toezicht kunnen instellen: een betere garantie voor gezond en veilig werk is niet denkbaar. Een team van experts zou de bedrijfsvoering op zich kunnen nemen. Het was ook dé mogelijkheid geweest om wat te doen aan de hoge huren van € 625,- per week op het Zandpad. Dat is immers óók uitbuiting? Of om de misstanden aan te pakken m.b.t. instanties die de vrouwen weigeren een hypotheek of arbeidsongeschiktheids-verzekering te verschaffen. En om mogelijk te maken dat prostituees zelf een vergunning kunnen aanvragen. Maar nee, niets van dat al. Meer dan 300 potentiële slachtoffers staan op straat, waar –en daar is iedereen het over eens- uitbuiters rondstruinen. De gemeente zal een coöperatie ondersteunen. Lang niet alle vrouwen zullen zich echter in een coöperatie willen verenigen. Flexibiliteit is immers erg belangrijk in de prostitutie.

Ondertussen is prostitutie in Nederland een legale en gereguleerde branche, terwijl het in sommige andere Europese landen nog bij wet verboden is. Nederland heeft de Europese Richtlijn voor de bestrijding van mensenhandel (2011/36/EU) ondertekend, die in 2011 is opgesteld. Nederland heeft zich daarmee verplicht om –potentiële- slachtoffers van mensenhandel hulp te bieden. Dat gebeurt echter niet. Als je geen aangifte durft te doen (omdat je bang bent bijvoorbeeld voor een pooier die dreigt jou of je familie wat aan te doen), dan krijg je geen hulp (zwaarwegende gevallen daargelaten). Hetgeen de veiligheid niet bepaald ten goede komt.

Verschillende vrouwen hebben ons reeds laten weten dat ze nu in Utrecht op andere (niet vergunde en onzichtbare) plaatsen werken. Dit is voor niemand wenselijk en levert gezondheids- en veiligheidsrisico’s op.

Er valt werkelijk niets te lachen, of het moet het billboard aan het Zandpad zijn waar een kartcentrum nu adverteert met de tekst dat ‘alleen bij hen nog slippertjes gemaakt kunnen worden’. Maar de grootste uitglijders worden in het beleid rond prostitutie en mensenhandel gemaakt.

Posted by admin on Sep 02, 2013
Geen categorie - Read this post

← Prostituees door inschrijving bij KvK bang voor stalkers

Dave Griffith about homosexuality →

Buro Brycx

Nieuwsbrief over Prostitutie nr. 4

Meest recente berichten

Nieuwsbrief

Archief

Naam
E-mail